A LA VENTANA

Soledá nocherniega
El toc-toc d’ unos pasos
pela acera na nueche
escura y silenciosa
d’ una cai ancha,
rellumante y ruidosa
d’ una gran ciudá,
asomáu a la ventana,
dícente que nun tas solu,
que tovía daquién
te sobrevive.

Pero, magar que nun tas
solu,
esos pasos alloñándose
tamién te falen
de que nun falta muncho
pa
e
l
l
o.